Niet voor niets

Alison Brachmeijer heeft het met haar geboortestad Daeledam helemaal gehad. Het mag voor de toeristen dan zo'n schattig middeleeuws stadje zijn waar het evenwicht tussen authenticiteit en souvenirwinkels af en toe wankelt, de oude vete tussen de Brachmeijers en de Kramers wordt door de meeste Daeledammers gretig in leven gehouden.
Als Alison na een welverdiende vakantie terug uit Thailand komt, lijken de strubbelingen met haar moeder het kookpunt te hebben bereikt. Alisons spontane actie op het strand van Phuket blijft niet zonder gevolgen. Ze krijgt te maken met wraak en manipulatie. Zelfs haar relatie met Tom Kramer zet ze op het spel om iedereen in Daeledam te doen inzien dat Kramers en Brachmeijers wel vredig met elkaar kunnen leven. 
De grond van de oude kaasfabriek lijkt de inzet van een nieuwe ruzie te worden. Alison probeert zich afzijdig te houden, maar wordt er toch in meegezogen. Ze probeert te bemiddelen, maar wordt er wel naar haar geluisterd? 
Linda, haar moeder, heeft zo haar redenen om de strijdbijl tussen de twee families niet te begraven. Zodra ze een helpende hand uitsteekt bij haar buren, Simon en Joke Kramer, lijken haar vooroordelen ten opzichte van alle Kramers ongegrond. Kan ze haar kwelgeest uit het verleden onder ogen komen?
 Linda en Alison komen door hun inzet nader tot elkaar, maar is het genoeg om de broze moeder-dochterrelatie sterker te maken? En welk aandeel heeft Tom Kramer hierin?


Marjon Stroet (1971) schreef op school graag opstellen. Als jong meisje verslond ze de boeken van Leni Saris. Het romantische beeld dat ze van een schrijfster had, werden door de bezoekjes aan Margreet van Hoorn en Anke de Graaf pas later bijgesteld. Hun advies luidde: 'Veel lezen en blijf schrijven!'
Haar korte verhalen vonden hun weg op het internet. Door bemoedigende woorden van haar lezers bleef ze haar talent verder ontwikkelen. Onder een pseudoniem schreef ze diverse tijdschriftromans.