De weg naar Santiago

Als ik op 60-jarige leeftijd de mogelijkheid krijg om te stoppen met werken maak ik een jeugddroom waar. Op de fiets naar Santiago de Compostella. Dit is mijn reisverslag, mijn dagboek met al mijn gevoelens, mijn keuzes, mijn zekerheden en onzekerheden.
"Dit moet. De Ronde van Vlaanderen wordt niet voor niets de Hoogmis van Vlaanderen genoemd. Hier kan ik niet zomaar voorbij fietsen. Ik zit vol adrealine als ik de brug richting de Abdijmuur op fiets".
"Ik verhuis al mijn spullen naar een afdak onder het washok en pak in. Ik sta er van afstand eens naar te kijken en wordt er niet vrolijk van. Dit gaat toch niet vier weken lang duren vraag ik me af. Waar ben ik in godsnaam aan begonnen? Huis en haard verlaten en dan dit. Een duiveltje in me blijft dit soort vragen stellen. Het absolute dieptepunt is er wanneer ik mijn schoen aantrek. Ik kom er te laat achter dat er een slak in mijn schoen zit".
"Hier liggen de resten van de apostel Jacobus de meerdere. En ook ik, nuchter als ik ben, loop langs die kist met een beetje vreemd gevoel. Ik heb het Sint Jacobspad vanuit Nederland gevolgd hier naar toe. Dit is waarom duizenden mensen richting Santiago vertrekken.