Blozende Sterren

In rake en sensuele beelden wordt de grote liefde gedicht:
de zoete liefde, lofdicht op de prachtigste man,
het onvermogen om liefde te ontvangen, de pijn van
rouw. De dichter bezingt de naturelle schoonheid van
de geliefden en tegelijk haar liefde voor het romantische
natuurgebied de Amsterdamse waterleidingduinen. Zo
naturel dat zelfs de sterren daarvan blozen. Symbool
voor het natuurgebied is de tere zeldzame Parnassia.

Gerie Schaafsma is neerlandica, trainer in communicatie, mediator en
werkt bij gemeente Amsterdam.

In de gedichten schept zij nieuwe woorden die waardig zijn om in ons taalgebruik opgenomen te worden, zoals verstrelen, omkussen, wordingskracht.

De bijna "terloops aanwezige" rijmsystematiek maakt de gedichten vloeiend leesbaar, met een sterke interne ritmiek. Het gedicht ontroert, confronteert, speelt, verzacht, troost en maakt blij.

Een krachtig veelzijdig debuut, om zelf te lezen en cadeau te krijgen.