brem en braam

' … hoe is het dat jij weet dat ik daar tussen al die stemmen ben …' 
 
Poëzie is voor mij een andere manier van kijken. Ik wil de onzegbaarheid van het bestaan, het complexe, het mysterieuze proberen te vangen in enkele zinnen. Daarmee wil ik het ‘begrijpelijk’ en een onderdeel van mezelf maken of, als het al van mezelf is, delen met een lezer. Net als veel andere vormen van kunst is deze poëzie o.a. bedoeld om te verwerken. Er zijn dingen in het leven waarin ik pas een beetje inzicht krijg, als ik het heb verwerkt in bijv. woorden. Bovenstaande regels zijn een fragment uit een gedicht over Goede Vrijdag. Jezus loopt door Jeruzalem en als Hij wankelt, wankelt eigenlijk de hele wereld, want is Hij het niet die deze wereld draagt? En is het dan niet prachtig te weten dat Hij, ondanks Zijn lijden, mij (en jou) ‘tussen al die stemmen weet’? Het stof en de scherven zijn beelden van de ‘ondraaglijkheid’ van het leven. Althans, wij kunnen het niet dragen… Hij wel!

Zoekend dus, naar het perspectief achter de scherf. 

Arie van Nieuwkerk