ZEEPBELLEN IN JOUW OGEN

Je moet niet denken dat al het geschrevene van te voren min of meer zorgvuldig overwogen is, want dat is niet zo. Het is gewoon een onsystematisch onder woorden proberen te brengen van gedachten of zorgen die het dichtste bij liggen. (brief Dionys van 31 mei 1966)

En nu lach je een beetje spottend
gekke jongen
en ook dat is waar
misschien
(brief Dionys van 23 januari 1968)

Hoofdpersonen in dit boekje zijn Dionys en Hélène, die verkering kregen in mei 1965. Ze woonden in Breda, maar in juli van dat jaar verhuisde Dionys met zijn ouders naar Utrecht. Zij besloten elkaar te gaan schrijven en tussen 1965 en 1968 schreven zij elkaar 100 brieven. Uit die brieven is dit boekje ontstaan.

Zeepbellen in jouw ogen biedt een intieme blik op een belangrijke fase in het leven van twee doodgewone jonge mensen in het Nederland van de jaren zestig van de vorige eeuw, die tot over hun oren verliefd op elkaar waren. De brieven vertellen een voor iedereen herkenbaar verhaal over pieken en dalen in een verkering, die immers van alle tijden zijn.