Casanova baart een kannibaal

Een jonge vrouw – net afgestudeerd, vrij als een vogel en enigszins verveeld – is bezig met een experiment. Het experiment is eenvoudigweg: kijken wat er gebeurt. Wanneer ze een oudere melancholische artiest ontmoet en bij hem intrekt is ze genoodzaakt haar vertrouwde zelf af te leggen om te zien wat er dan nog over blijft. Hij is alles waar zij stiekem voor vreest: depressief, ziek en stervend. Wat begint als een wederdienst ontwikkelt zich tot een vriendschap en loopt tegen alle logica in uit op een romance. Dialogen tussen de twee personages en overpeinzingen over de liefde, de (on)zin van het leven en de dood wisselen elkaar in rap tempo af. Hoewel het verhaal chronologisch is opgebouwd, bouwt het op geheel eigen wijze aan een groter universum wat kriskras door de tijd gaat en waarin feit en fictie elkaar overlappen. De hoofdpersoon streeft naar grip op de wereld die haar omringt. Maar op originele wijze en zonder zich te laten beperken door wie ze is of zou moeten zijn. Ze is constant in wording en navigeert haar weg door het leven als vrouw, man, dier, microbe, asfalt, mythe, oude linnen bloes en alles daar tussen in.