Een reis is nooit gelopen

In de zomer van 2008 wandelde Herman Verweij naar Assisi. Met in zijn rugzakvijftig op luchtpostpapier geschreven brieven en een backpackergitaar. Lopen met een blanco agenda van de ene in de andere dag. Wakker worden,
schoenen veteren, rugzak omgorden en in de vrije natuur rondstruinen tot de schemer invalt. Zo de dagen vullend en langzaam de blik van de toerist verruilend voor die van de pelgrim. Wegdromend op strobalen, geobsedeerd door prettig geurende vrouwen. Stoeiend met de riemen van de rugzak en aangepakt door
de wraakgodin Nemesis. Bekende en minder bekende routes komen langs, zoals het Pieterpad. De GRS vanaf de grens bij Maastricht tot Pontarlier. De Via Francigena door Zwitserland en Noord-Italië. Op zolen, bij de hak tot op de draad versleten, verdwaalt hiJ op de Godenweg ergens tussen Bologna en Florence. Via de Franciscaanse wandelweg bereikt hij in de voetsporen van Franclscus het einddoel van zijn reis. Geen verslag van dag tot dag. Gewoon een frisse kijk op wat lopen doet met een mens en watje op je pad zoal kunt tegenkomen. Een aanrader voor de aspirant-pelgrim en voor ledereen die wel eens gedroomd heeft
over het maken van een voetreis. In 2005 maakte hij al eerder een voettocht naar Rome. In Het pad van verdwalen (Aspekt, 2007) verhaalt hiJ hierover.