De enige normale

Marjolijn en Annet, twee jeugdvriendinnen, die elkaar lang niet hebben gezien, maken een afspraak. Bij de ontmoeting merken zij dat de intimiteit van hun oude vriendschap nog aanwezig is, waardoor zij eerlijk en openhartig naar elkaar kunnen zijn. Annet kijkt terug naar de idealen uit haar jeugd en wat ervan geworden is. Marjolijn kan eindelijk aan Annet vertellen over haar enerverende huwelijk met haar manisch-depressieve man, zijn psychose en haar scheiding. Geboeid en soms geschokt door de belevenissen van de ander, hebben ze ook plezier met elkaar. Dat het leven altijd verder gaat en dat er steeds weer hoop, geluk en liefde kan zijn, klinkt door het hele boek heen.

Over manische depressiviteit is veel geschreven door mensen die zelf aan deze stoornis lijden. In dit boek belicht Tjarda-Marie Voogt dit fenomeen vanuit een andere kant, die van de directe omgeving. Ze beschrijft hoe moeizaam, maar ook hoe boeiend en flitsend het kan zijn met iemand te leven die aan zo’n stoornis lijdt. Omdat ze met manische depressiviteit ofwel bipolaire stoornissen te maken heeft gehad in haar werk, als sociaal pedagogisch hulpverlener, alsook in haar privéleven,
heeft ze haar ervaringen verwerkt tot autofictie.