Het bommenmeisje

Op 6 september 1971 wordt Nederland opgeschrikt door de volgende krantenkoppen: 'El Al vliegtuig bijna opgeblazen'; 'Nederlands meisje kreeg bom mee van een ‘vriend’ Volksfront oorzaak van 2 bijna-luchtrampen'; 'Nederlandse en Peruaanse bijna slachtoffer’.
Het woord ‘bijna’ valt nauwelijks op in het nieuws en toch is dat woordje cruciaal. Het was BIJNA!
Een jong hippiemeisje (Kit) lift in de zomer van 1971 in haar eentje door Europa. Ze laat zich tijdens deze reis leiden door de tijdgeest, die is doordrongen van seks, drugs en een verlangen naar vrijheid. Er komen allerlei op drift geraakte reizigers op haar pad. Allen lijken te worden gedreven door hetzelfde verlangen naar extreme ervaringen en naar het ontdekken van een nieuwe identiteit. 
In Belgrado ontmoet ze een jonge Arabier (Farouk), hij lijkt anders dan andere mannen en wint haar vertrouwen. Dan vraagt hij haar om een gunst. Tien jaar later wordt Kit zich bewust van de impact van deze gebeurtenis op haar leven… 
Het Bommenmeisje vertelt het verhaal van ontwortelde zielen vertegenwoordigd in Kit en Farouk. Door het lot worden zij met elkaar verbonden en onbedoeld wordt Kit het ongeleide projectiel waarmee Farouk wil afrekenen met de pijn van zijn verleden. Omdat het een ‘bijna’ gelukte aanslag betreft kan Kit het verhaal navertellen en zij hoopt de bom die ze onbewust in haar koffer meedroeg alsnog op een andere manier te laten exploderen. 
Met haar boek wil Catharina Windemeyer laten zien hoe iedereen verantwoordelijk is voor de pijn en het voortbestaan van de controverse in het Midden Oosten. Ze schrijft dit boek voor een genegeerd volk. Ze verplaatst zich in de pijn en frustratie van de Palestijnen en maakt het daardoor inzichtelijk hoe een willekeurige Palestijnse jongen kiest voor het plegen van een in Westerse ogen ‘terreurdaad’. Tevens beschrijft ze haar eigen avontuur in de jaren zeventig waardoor ze meer inzicht krijgt in zichzelf, de tijdgeest en de kracht van vergeving.
Door vergeving brengen we de vrede dichterbij. De schrijfster hoopt daar met dit boek een bijdrage aan te leveren. Ohm Salaam, Shalom, Shanti, vrede!

Catharina Windemeyer (1951) volgde een theateropleiding en had van 1982 tot 1985 een eigen theatergroep. Haar afstudeerproductie in samenwerking met het Werktheater over de Baader Meinhof-groep ging over de vraag wat de drijfveer is om geweld te gebruiken teneinde invloed te hebben op de wereldpolitiek. Een thema wat haar altijd al interesseerde omdat zij zelf werd gebruikt  als levende bom in een Palestijnse verzetsactie. Van theaterregisseur schoolde zij zich om tot trainer/coach. Nu begeleidt zij mensen die het spoor in hun leven kwijt zijn geraakt.