Theun de Vries

Voor Theun de Vries (1907-2005) was schrijven de essentie van zijn bestaan. Met zo’n honderdzestig titels behoort hij tot de meest productieve auteurs in de Nederlandse literatuur. Voor veel lezers is hij vooral de schrijver van historische romans. Tot zijn bekendste titels behoren Rembrandt (1931), Stiefmoeder Aarde (1936), Het meisje met het rode haar (1956), Het motet voor de kardinaal (1960) en Baron (1987). Maar hij was ook dichter en essayist en hij schreef historische non-fictie, reisverslagen, liedteksten, toneelstukken en hoorspelen.
Zijn werk is meerdere malen onderscheiden. Hij ontving de P.C. Hooftprijs (1963) en de Rijksuniversiteit Groningen verleende hem een eredoctoraat in de Letteren (1979).
Deze biografie wil recht doen aan de enorme omvang en de veelzijdigheid van zijn oeuvre. Het verhaal van leven en werk is chronologisch opgezet en biedt zicht op zijn ontwikkeling als schrijver.
Theun de Vries was een maatschappelijk en politiek bewust kunstenaar, die zich zeer betrokken voelde bij de grote vraagstukken van zijn tijd, de twintigste eeuw. Zijn levensverhaal valt er in jaren nagenoeg mee samen. De geschiedenis van die eeuw heeft richting gegeven aan een schrijverschap, dat getuigt van geloof in een groeiende humaniteit in de geschiedenis.
Historicus Jan van Galen (1952) koos om praktische redenen voor een biografie in twee delen. Deel 1 beschrijft de periode 1907-1945. De scheidslijn is getrokken bij het einde van de Tweede Wereldoorlog, door De Vries hoopvol opgevat als het startpunt van een ingrijpende maatschappelijke vernieuwing en ook in zijn persoonlijk leven aangegrepen als een kans om opnieuw te beginnen.