Nat gras en dode ratten

Geuren blijven onbewust vaak langer in je geheugen hangen dan de feitelijke gebeurtenissen zelf. Die vervagen naarmate de tijd verstrijkt.

Alex voelt zich betrokken bij de strijd tegen dierenleed maar heeft tegelijkertijd zijn bedenkingen over de  wijze waarop extreme dierenactivisten onder de naam van het Dierenbevrijdingsfront opereren. Geweld wordt niet geschuwd en bepaalde daden gaan in zijn ogen te ver. Hij vraagt zich dan ook af of het deze groeperingen te doen is om deze afschuwelijke daden tegenover dieren te stoppen of dat zij er andere beweegredenen op na houden. 
Als hij bij een actie door de politie wordt opgepakt besluit hij een andere weg te gaan. Het is een weg die niet minder conventioneel is, maar die volgens hem meer daadkrachtig en realistisch is.
In sneltreinvaart volgen de ontwikkelingen elkaar op en ontwikkelt hij manieren om dieren te helpen zonder te vervallen in illegale praktijken.
Met dit boek, waarin fictie en non-fictie elkaar afwisselen, wordt de lezer een spiegel voorgehouden. Het dwingt tot nadenken over wat er allemaal mis is in onze omgang met dieren zonder belerend te willen zijn