Alleen de knor wordt niet gebruikt

De ene dag aaien we een paar biggetjes op een kinderboerderij en zeggen we vriendelijke woorden tegen het moedervarken, de andere dag kopen we een paar karbonades en spekjes voor de spaghetti alla carbonara. En dan deze keer niet bij de groene slager, want veel te druk en niet op de route, nee even snel bij de supermarkt.
U weet wat u koopt, maar niet wat eraan vooraf is gegaan. Hoe worden de biggetjes verwekt? Hoe en waar groeien ze op? Wat eten varkens, hoe worden ze vetgemest, wie vervoert varkens naar hun levenseinde, wie maakt de vleeswaren?
Yvonne Kroonenberg maakte op uitnodiging van Uitgeverij Contact en de Stichting Varkens in Nood een rondgang langs alle tussengelegen stations, van de conceptie tot de boterham met worst. Ze heeft boerderijen bezocht, een KI-station, meerdere slachterijen. Ze heeft met politici gepraat, met dierenartsen en met actievoerders. Ze heeft duizenden varkens gezien en aangeraakt, ze heeft biggetjes op de arm gedragen, ze heeft onafzienbare rijen varkens één voor één zien sterven. 
Het verslag van deze tocht is informatief en boeiend en ook een onversneden Kroonenberg. Na het lezen zou u willen dat ze onmiddellijk ook zo'n boek over koeien en paarden ging schrijven (en kippen, en kalkoenen, en struisvogels en ga zo maar door).'