Scheurleer

Gerard Scheurleer (1886-1948) was een geniale en complexe man. Als lid van het bankiersgeslacht Scheurleer kon hij het zich permitteren zijn hart te volgen en zijn leven te wijden aan de tennissport, waarvoor hij zelfs zijn rechtenstudie veronachtzaamde. Hij behoorde tot de beste spelers van Nederland en won diverse malen de titel in het dubbelspel. Zijn genialiteit openbaarde zich voor het eerst , toen hij de veertienjarige Arthur Diemer Kool  als onbezoldigd coach in twee jaar de jongste kampioen van Nederland aller tijden wist te maken. Voorbeelden waren er niet in 1910. Het begrip "tenniscoach" bestond nog niet. De tennissport stond in de kinderschoenen. Scheurleer moest alles zelf uitvinden. Hij behoorde al snel tot de meest invloedrijke figuren in de vaderlandse sportwereld. 
Hij onderhield intensieve contacten met mensen als Karel Lotsy en wereldkampioen Bill Tilden. Hij raakte bevriend met professor Casimir en Han van Meegeren.  
Hij instigeerde de deelname van Nederland aan het toernooi om de Davis Cup in 1920. Maar in 1922 verloor hij zijn rechterbeen in een motorongeluk waarna hij zich wierp op het begeleiden en opleiden van kampioenen. Henk Timmer was zijn volgende pupil, die tot de Europese top ging behoren. Hij schreef vier boeken over tennis, waaruit eens te meer bleek, dat hij zijn tijd ver vooruit bleef. Hij was de eerste die concepten uit het Zen Boeddhisme transfereerde naar tennis. Dramatische gebeurtenissen bleven een grote impact op zijn leven houden. Grote conflicten kwamen op zijn weg. Het familiekapitaal ging verloren door het faillissement van de Bank Scheurleer en Zoonen. Fantoompijnen bleven hem kwellen. In de oorlog moest hij zijn kunstverzameling verkopen en kwam hij in de financiële problemen. In zijn laatste jaren moest hij tegenvaller op tegenvaller verwerken. En tot slot wil dit boek een antwoord geven op de vraag waaarom hij na het tennisseizoen van 1948 vrijwillig uit het leven stapte.