De bronnen van de Donau

 `Ik kan beter denken als ik praat. Als ik alleen op mijn hotelkamer zit, of zelfs als ik op een bankje aan de Donau zit, gaan mijn gedachten alle kanten op. Ik moet me dwingen om de problemen door te denken en dat lukt niet. Laat ik het proberen door het jou uit te leggen. Ik keek net naar die mannen en ik dacht; soms moet je terug, kun je niet verder. Je komt in een stroomversnelling. Als je heel bekwaam bent of als de stroomversnelling kort duurt en verderop lijkt het water weer dieper te worden, dan kun je vooruit, maar het kan net zo moedig zijn om terug te keren naar je uitgangspunt. Waar ben je begonnen en hoe? Mijn man heet Albert en we kregen een relatie nadat ik een nogal turbulente periode achter de rug had, met feesten, drank en drugs. Mijn moeder was erg beschermend. Ik was enig kind en ik kwam pas op haar tweeënveertigste. Dat wil zeggen: ze was zo oud toen mijn stiefouders mij opvingen. Mijn biologische ouders heb ik niet gekend. Zij zijn spoorloos verdwenen op een tocht in Zuid-Amerika.'