Anders nog iets vergeten?

Anders nog iets vergeten? is het vervolg op Voor ik het vergeet!, de in 2012 verschenen 'autobiografische notities' van  Piet Wackie Eysten, oud-advocaat en oud-deken van de Nederlandse Orde van Advocaten. Dit vervolg bestrijkt de periode vanaf zijn beëdiging in 1967 tot zijn pensionering in 2005. Het beschrijft  zijn entree in de Haagse balie op het kantoor van mr. D.J. Veegens, grootmeester van de cassatierechtspraak, de fusie van diens kantoor met dat van Mr. Blackstone (1970) en de vorming van het meest toonaangevende kantoor van Nederland, De Brauw Blackstone Westbroek in 1989. 

Gedurende de bijna veertig jaar waarin hij de praktijk uitoefende groeide de balie in binnen- en buitenland exponentieel, met alle consequenties die dat voor de beroepsuitoefening meebracht. Wackie Eysten beleefde deze metamorfose van nabij, als partner in zijn eigen kantoor, als algemeen deken en als president van de Raad van de Balies van de EG.

In een openhartig hoofdstuk wordt niettemin zijn aanvankelijke aarzeling over het beroep beschreven: was er wel genoeg afwisseling? Die afwisseling kwam vanzelf in de Haagse Raad van Toezicht, de Algemene Raad, zijn dekenschap en het presidiaat van de Europese balies. Die functies brachten hem behalve in vele Europese hoofdsteden (tot in het Kremlin toe) ook in de VS, China, Japan, Zuid-Korea, Vietnam en Argentinië. 

Diverse zaken die hij (onder andere voor Shell) gedurende zijn loopbaan als advocaat behandelde, waaronder procedures die tot standaardarresten leidden zoals Ram/Matser, Van der Beek/Van Dartel, Mr. Peeters q.q./Gatzen, de Gouderakzaak en vele andere, doet hij in dit boek uit de doeken. Ook zijn vele niet-advocatuurlijke nevenactiviteiten komen ter sprake, onder andere als auteur, als vicevoorzitter van het Residentie Orkest (concertreis naar Warschau) en tijdens een in Wenen doorgebracht sabbatical.   

Daarmee is dit boek voor juristen, maar niet alleen voor hen, boeiende lectuur.