Een huid van rijstpapier

Yves' verhaal, verteld door zijn moeder, is levensecht, eerlijk en oprecht en zal u als lezer kippenvel bezorgen. Voor de zorgverlener is het boek absoluut reflecterend. Ik weet zeker dat Yves het beste uit zijn leven haalt en dat hij samen mag spelen en opgroeien met zijn broer. De onvoorwaardelijke liefde, de moed en het optimisme van zijn ouders zijn daarbij allesbepalend geweest. Samen bewandelen zij een niet van tevoren uit te stippelen levenspad waarbij zij zelf kiezen op welke manier zij de stappen zetten. Ik hoop dat de voetafdrukken die in dit boek beschreven worden, u als lezer zullen inspireren en dat ze een voorbeeld mogen zijn voor die ouders die de zorg dragen voor een chronisch ziek kind.
Uit het voorwoord van dokter De Roos
Yves is geboren met SCID (Severe Combined Immune Deficiency), een ernstige afweerstoornis. Hij ondergaat een beenmergtransplantatie op de leeftijd van drie maanden waarvoor zijn grote broer Raf beenmergdonor is. Het ziekteverloop na de beenmergtransplantatie is uiterst gecompliceerd, Yves wordt chronisch ziek en uiteindelijk motorisch beperkt en slechtziend. In dit boek beschrijft zijn moeder zeven en een half jaar uit hun leven vol turbulentie, afgewisseld met rustige perioden.
Het leven met een langdurig ziek kind heeft veel draagkracht en doorzettingsvermogen gevraagd van het gezin van Yves, Raf, Oscar en Leontien, haar relatie met haar man en met haarzelf. Maar het heeft hen ook sterker gemaakt en doen ervaren dat uit alle moeilijke situaties iets goeds te halen valt.