Verloren schaduw

En toen begonnen de dromen. Toen ik klaar was met de liefde. Toen ik wist dat het altijd zo zou blijven. Geen dokter die mij kan helpen. Geen medicijn dat de pijn kan stoppen. Ik zag mensen die er niet waren. En als ik ze niet zag, voelde ik hun aanwezigheid en wist ik dat ze er toch waren. Ik ben niet gek, dat vind ik zelf. Anderen denken er misschien anders over. Daarom kan ik het tegen niemand zeggen, dat doe ik ook niet. Maar ik weet dat het waar is.

Zo begint het verhaal van de hoofdpersoon. Als ze per toeval een advertentie voor ontwikkelingswerk ziet, besluit ze te solliciteren. Aangekomen op de Filippijnen blijkt het allemaal anders te verlopen dan ze had gedacht. Herinneringen uit het verleden komen boven en ze vraagt zich af of ze moet blijven of teruggaan. Dan ontmoet ze Tibor en komt in contact met een cultuur van voorouders, zwarte magie en mystieke genezers. 
Het verhaal van de hoofdpersoon gaat over verbroken liefdes, hoop en verlangen. Over een ingewikkelde moeder-dochter relatie, maar vooral over de kracht van vriendschap.