Echte pretentie

Iedereen  zoekt,  iedereen  camoufleert,  doet  zich  beter  voor  dan  hij  of  zij  is,  jonger,  hipper,  rijker,  stoerder,  succesvoller.  Maar  alleen  als  iemand  zich  slimmer  of  cultureel  verfijnder  voordoet,  noemen  we  het  pretentieus.  

Maar  wat  vinden  we  precies  zo  irritant?  De  antwoorden  hebben  te  maken  met  sociale  klasse,  met  authenticiteit,  met  hoge  en  lage  cultuur,  met  voetbalanalisten  en  superheldenfilms,  met  Karel  van  het  Reve  en  Susan  Sontag,  met  niet  vergeten  ‘waar  je  vandaan  komt’,  met  je  plek  kennen.  Eigenlijk:  met  hoe  we  vinden  dat  de  maatschappij  eruit  moet  zien.  

In  een  wervelend  essay  onderzoekt  Joost  de  Vries  hoe  we  ons  verhouden  ten  opzichte  van  cultuur,  van  onderwijs,  van  kritisch  denken,  en  ten  opzichte  van  elkaar.  En  nog  belangrijker:  Echte  pretentie  laat  zien  waarom  we  absoluut  niet  zonder  pretentie  kunnen.  

Sinds hij debuteerde met de roman 'Clausewitz' behoort Joost de Vries (1983) tot de meest gelauwerde schrijvers én essayisten van zijn generatie. Met zijn roman 'De republiek' won hij de Gouden Boekenuil. Het werd in meer dan tien talen vertaald. Zijn essayboek 'Vechtmemoires' stond op de shortlist van de Jan Hanlo Essayprijs. Meest recent verscheen de roman 'Oude meesters' - 'een virtuoos vertoon van vertelkunst' volgens Trouw. Hij is redacteur bij De Groene Amsterdammer.