Dochter van Pan

Ineens was ze daar. Ik kijk door de ogen van een kind naar een stoet jonge priesters die de berg op komt. Ik kan voelen dat het volstrekt niet de bedoeling is dat ik daar sta. Er is een zeker weten dat ik daar op die plek van dat gebouwtje met de zuilen niet hoor te zijn. Ik weet ook dat ik niet betrapt mag worden.' 

De beelden blijven maar terugkomen.
Wie is zij daar op die hoogte?
Wat is er met die plek dat zij daar beter niet kon zijn?
De schrijfster besluit op zoektocht te gaan.

Die zoektocht brengt haar naar het huidige Arcadië, met zijn hoge watervallen en wild bruisende rivieren.
Er dienen zich lang vervlogen rituelen aan, verbonden met oude, bijna vergeten geschiedenissen.