Venetianen kunnen niet fietsen

Toen Frans Westra op 29 augustus 1988 voor het eerst naar Venetië reisde had hij geen idee van wat hem te wachten stond. ‘Met de KLM kon je nog niet naar Venetië, dus we vlogen met Alitalia met een overstap in Milaan. Het was de laatste vlucht en wellicht zouden we de laatste boot naar het Lido niet meer halen. We konden met een taxiboot naar het Lido. Die eerste ervaring was onvergetelijk. Taxiboten mochten in die tijd nog varen als een speedboot en je voelde je direct James Bond. Ik was verkocht.’
Er volgden dertig jaren met filmfestivalbezoek en ook daarbuiten verbleef Westra nog wel regelmatig in Venetië, eigenlijk in alle jaargetijden, zodat hij naast de zinderende hitte in de zomer ook de sneeuw op het strand meemaakte. 
‘In die dertig jaar heb ik de stad, de lagune en het vasteland tot in de Dolomieten goed leren kennen. En immens genoten van de sfeer, kunst en cultuur in de stad, maar ook waargenomen hoe het toerisme alsmaar groeide. In het begin was dat nog fascinerend met al die toeristen uit alle hoeken van de wereld. Daardoor voelde je jezelf ook een kosmopoliet.’ 
Met wat handigheid kun je nog steeds enorm van Venetië genieten en je hoeft je ook niet te beperken tot de stad. Deze publicatie is een weerslag van een klein deel van Westra’s Venetiaanse ervaringen in de afgelopen dertig jaar, aangevuld met reflecties over de stand van zaken in verleden en heden. 
‘Je kunt nog steeds danig genieten van de sfeer in de grootste voetgangerszone ter wereld. Met dit boek deel graag mijn voorliefde voor de ‘Serenissima’ (Opperste Doorluchtigheid), zoals de republiek Venetië in het verleden liefkozend en bewonderend genoemd werd.’

Frans Westra (Culemborg 1955) studeerde geschiedenis in Groningen en was veertig jaar de enige onafhankelijke bioscoopprogrammeur van Groningen. Hij publiceerde veelvuldig en is het meest bekend van zijn boeken Martinitoren en Palet van Groningen. In 2018 stelde hij de jubileumpublicatie samen voor de honderdjarige Nederlandse Bioscoopbond. In Groningen werd hij drie keer genomineerd als schrijver van het beste Groninger boek in de categorie non-fictie. Voor zijn werk bezocht hij meer dan honderd keer een internationaal filmfestival, met als laatste de 75e editie van de ‘Mostra del Cinema’ in Venetië.