Met het zelfvertrouwen zat het goed

Fransz volgt de weg van de minste weerstand. Hij is een held in het ontlopen van verantwoordelijkheden en verdeelt zijn tijd over voetbal kijken, op café gaan, vrouwen versieren en vervolgens dumpen. Hij nadert de dertig, beslist zelf wat hij doet en dat voelt best lekker. Hij is een sociale paria en in die positie heeft hij zichzelf uit vrije wil gemanoeuvreerd: Fransz voelt zich verheven boven het plebs, fileert cynisch collega’s en medeburgers en duldt slechts zijn boezemvriend Kenneth aan zijn zijde. Hobby’s delen: het schept een onverwoestbare band.

De verfoeilijke ‘anderen’ worden verpersoonlijkt door zijn collega Bert, die alles is wat Fransz niet wil zijn. Bert is Fransz’ antipode. De haat groeit, elke dag een beetje meer.

Plots raakt het broze evenwicht zoek: Eva, ook collega op het werk, raakt hem meer dan hij wil toegeven. Die aanzwellende twijfel zet een lawine in gang: Bert krijgt wat hij al lang verdient, maar Fransz moet daarna op de blaren zitten. Er lijkt maar één uitweg uit de oneerlijke malaise: een weloverwogen, alles vernietigende tegenzet.


Maarten Vandenabeele, geboren en getogen Oostendenaar, droomde van een carrière als stervoetballer of, als de weg naar de top te steil zou blijken, van een leven vol lekker eten, verre reizen, mooie vrienden en liefde voor de taal.

Maarten geeft les in het Onze-Lieve-Vrouwecollege in Oostende. In zijn vrije tijd loopt hij kilometers langs de zeedijk, fietst hij de West-Vlaamse polders door of leunt hij achterover, met een boek.

Maar ook schrijven boeit, besefte Maarten net voor zijn veertigste. Na jaren broeden en schaven waagt hij een sprong in het diepe met 'Met het zelfvertrouwen zat het goed', een roman over vriendschap, haat, wraak en liefde, over de moeilijke weg naar écht volwassen worden.