Moraal in de politiek

Sinds de kwestie AP23/Spijkers is bekend dat zomaar voor de lol soldaten de dood injagen -moord met voorbedachten rade- volgens integere en betrouwbare bewindslieden ethisch verdedigbaar was en volgens de meerderheid van de volksvertegenwoordiging moreel toelaatbaar. Minister Hennis moest decennia later aftreden als zoenoffer, voor het blijven offeren van militairen door desinteresse en onverschilligheid voor mensenlevens bij de overheid en de meerderheid van de volksvertegenwoordiging. Dat deze immorele en misdadige inslag bij bewindslieden en volksvertegenwoordigers tot op de dag van vandaag haar giftige uitwerking heeft, zal niemand verbazen. Immorele machthebbers, die zichzelf beschouwen als moreel zeer hoogstaand, kunnen dan ook op alle steun van de overheid en de meerderheid van de volksvertegenwoordiging rekenen in hun strijd tegen de, in hun ogen, immorele klokkenluiders. ‘Hoe gemeen kunnen politici in Den Haag zijn?’ denken boze burgers. ‘Hoe integer en betrouwbaar kunnen wij, onszelf beoordelende politici, zijn?’ denken de kritische politieke machthebbers. Dat de heren Wilders en Baudet zo populair zijn, daar snappen de deskundige, integere en betrouwbare politici helemaal niets van, zo voldaan zijn zij van zichzelf. In hun zelfvoldaan zijn, zijn ze het roerend met elkaar eens dat elke bedreiging naar machthebbers onschadelijk gemaakt dient te worden, hoe corrupt en doortrapt die machthebber ook is. Uiteraard alleen in landsbelang. Volgens de auteur betekent het dat de meerderheid van de Haagse politici gewoon tuig van de bovenste richel is op basis van waardeloze nomen en normloze waarden. En maar mooie praatjes verkopen om stemmen te winnen. Dat de 150 aangeschreven volksvertegenwoordigers moeite hebben met het beantwoorden van confronterende vragen zal niemand verbazen en ook niet dat het vak bestuurskunde te weinig aandacht besteed aan beroepsethiek voor aankomende ambtenaren. Te veel ethiek is nu eenmaal schadelijk voor de politiek en dus voor Volk&Vaderland.