De plasticwatermaffia

Woede over de vervuiling van Bali en de Bali Zee met plastic. Zo begon het.
Snorkelend voelen toeristen met weerzin slierten plastic en flessen op hun rug en duikend zien ze vervuild koraal. Er is een goed bedoeld initiatief om plastic te verzamelen, iemand maakt er zelfs tasjes van, intussen krijgen de Balinezen de schuld.
Villa eigenaar Kees Dijkman bestrijdt op zijn manier het gebruik van plasticwater: hij deelt zijn bronwater met de dorpelingen en legt zelfs een leiding aan. ‘We hebben waterleiding,’ was hun blije reactie, toeristen vulden er hun waterfles en kochten geen plasticwater meer. Dit ‘begin van  waterleiding’ haalde de pers, zelfs in Nederland.
Niet lang daarna weigerde hond Max het bronwater van de villa nog langer te drinken, hing er een chemische lucht boven het zwembad en vertrokken de gasten.
De strijd rondom plasticwater is de rode draad van het boek en neemt de lezer mee naar een met plastic flessen bezaaid strand in Bali, leidt door de bestuurskamer van Danesto International in Amsterdam en voert via de sloppenwijken van New Delhi en de ‘high tech’ van Singapore naar de historie van ‘bottled water’ in Java.

Derk Izaks laat zien hoe een multinational maffiapraktijken gebruikt om zijn belangen te verdedigen en toont een keihard gevecht om de macht in de bestuurskamer.  
Tussendoor is er een moordenaar die groot gelijk had, een liefde die inslaat als een bliksemschicht en genegenheid die uitgroeit tot liefde.