Witte lelies

Paola knielde en legde de witte lelie zoals al zo vele jaren precies onder de Medusa, op de 13de plavuis gemeten vanaf de kant van de balustrade. Met betraande ogen keek ze omhoog naar het medaillon, recht in de ogen van de geplaagde, gepijnigde Medusa. Soms leek het alsof het beeld haar een knipoog gaf, misschien om Paola te troosten voor de tranen die elk jaar spontaan opwelden zodra ze de lelie had gelegd. Dit jaar gaf Medusa geen knipoog en dit jaar waren de tranen anders dan alle keren daarvoor. Paola probeerde ze af te vegen, maar telkens kwamen er nieuwe tranen, ze kon niet stoppen met huilen.

De roman Witte lelies gaat over de onwaarschijnlijke, wellicht onmogelijke liefde tussen kunsthistorica Paola Maria Diolaiuti en een man met wie ze weliswaar een sterke band voelt, maar die ze eigenlijk niet kent en maar kort heeft ontmoet. Het verleden van deze man, Fransesco, zit vol raadsels die hem naar de rand van de afgrond leiden. Naast deze uiteindelijk dramatische liefdesgeschiedenis is Witte lelies een indringende vertelling over ontspoorde familierelaties, kunst, religie, het kwade in de mens en de kwetsbaarheid van het goede.