Idylle met verdrinkende hond

Tot verbazing van de schrijver komt zijn redacteur, Dr. Beer, bij hem thuis logeren. Al eerder was hij verrast door  diens voorstel elkaar na jaren te tutoyeren. Dr. Beer raakt bij aankomst volledig in de ban  van de vrouw  van de schrijver en de door  haar  in huis aangelegde plantenweelde. Dr. Beer blijft hen verbazen: met zijn enorme  voorraad luxe  kleren,  zijn mooie  grote verhalen  en zijn gebrek aan  aandacht voor  de mens achter de schrijver.  De schrijver  hoopt elke avond van zijn verongelukte dochter te dromen en wil eigenlijk niets liever dan  er met zijn redacteur over praten. Maar Dr. Beer is alleen maar vol van een zwerfhond die hij heeft gevonden.
Met een ongedwongen  zelfbeheersing  beschrijft  Köhlmeier  deze  wonderlijke  ontmoeting die soms  op de rand van het absurde balanceert. Langzaam weet hij de lezer in te wijden in het verbond tussen twee ouders voor wie het leven na het verlies van hun dochter totaal is veranderd.