De weg

Het enige waar Holly Hogan geluk uit haalt, zijn de herinneringen aan haar moeder. Ze haat haar leven en haar pleeggezin. Alles verandert wanneer ze een pruik vindt. Met de blonde, glanzende lokken voelt ze zich een ander mens. Ze is nu Solace: een stoer meisje met een sexy loopje en een grote mond, dat gewoon wegloopt als iets haar niet bevalt. Een meisje dat op zoek gaat naar haar moeder in Ierland.

Ik richtte mijn hoofd op en staarde in de spiegel. Het leek of de kamer donkerder werd. Buiten was de regen overgegaan in sneeuw. Het haar van de pruik en mijn eigen dunne bruine haar zaten langs de randen door elkaar heen. Ik was half Holly Hogan en half een of andere gek die ik niet kende. Kalm blijven, meid, zei ik tegen mezelf. Doe normaal. Met bonzend hart stopte ik de donkere lokjes weg. Daarna borstelde ik de fantastische asblonde haren naar voren, en weer naar achteren, met een rechte scheiding. Toen ik klaar was, legde ik de borstel neer en haalde diep adem. Ik deed het lampje bij het bed aan, zodat de schaduwen verdreven werden naar de hoeken van de kamer. Toen keek ik weer in de spiegel. Daar was ze. Het nieuwe meisje.