Verboden bestemming

Sinds de ontdekking van Tahiti en de omliggende eilanden in de zuidelijke Stille Oceaan, is de Stille Zuidzee een mythisch gebied. De natuurlijke schoonheid van de koraaleilanden, de erotische pracht van de Polynesische vrouwen en de eeuwigdurende zomer, schiepen beelden van een aards paradijs. Ook minder idyllische verhalen deden de ronde. Over kannibalisme en tovenarij bijvoorbeeld. Een van de mensen die beide aspecten van de Stille Zuidzee aan den lijve ondervonden, was Herman Melville (1819-1891). Op zoek naar de mythe van het paradijs deserteerde hij van een walvisvaarder, leefde tussen de kannibalen, verwierf zich een plaatselijke schone, nam deel aan een muiterij en beleefde talloze avonturen. Naast het fictieve Moby Dick schreef hij hierover de geromantiseerde reisvlagen Typee en Omoo; twee boeken de vraag oproepen of de Stille Zuidzee een paradijs of een hel is. Met die nog altijd actuele vraag in het achterhoofd reisde Hans Bouman naar Melvilles territorium en bezocht er dezelfde locaties: Tahiti, Moorea en de Marquesas Eilanden. Het kannibalisme bleek verdwenen. Maar toen Bouman, tegen alle waarschuwingen in, een `levend tiki-beeld aanraakte, dreigde de reis in een mislukking te eindigen. 'Verboden bestemming' is een queeste naar een mythe die de menselijke verbeelding blijft fascineren. Oorspronkelijke uitgave: 1991  Aantal bladzijden in papieren uitgave: 112